ჰო, არ გამომდის ქალებთან ურთიერთობა – მაგარი მოუხერხებელი ვინმე ვარ. რამდენიმე დღის წინაც ასე დამემართა. ერთ გოგონასთან ერთად ჯერ კიბის საფეხურების ავლა, შემდეგ კი ჩამოვლა მომიწია და მიუხედავად იმისა, რომ კარგად ვიცი ქალთან ერთად კიბეზე მოძრაობის წესები, მაინც შემეშალა. მოძრაობის წესი იმაში მდგომარეობს, რომ სუსტი სქესის (ფემინისტები არაფერს იმჩნევთ) წარმომადგელთან ერთად კიბეზე ასვლისას კაცი უკან უნდა მიჰყვებოდეს მას, (თუ არ ბნელა) კიბეზე ჩამოსვლისას – წინ მიუძღოდეს. ამ კონკრეტულ შემთხვევაში, ეტიკეტის საკითხებში ჩემი ღრმად განსწავლულობის მიუხედავად, იმდენი მოვახერხე რომ ყველაფერი უკუღმა გავაკეთე. არა და ზოგადად მოუხერხებელი არ ვარ. კედელში ლურსმნის ჩარტყმაც შემიძლია, თან ისე, შემდეგ მთელი თვე ჩაშავებული ფრჩხილით რომ არ ვიარო. ახლახანს მეზობელს “შტეპცელი” გამოვუცვალე, სახლში კი უთო დავშალე. (ახლა აწყობასაც ნუ მომთხოვთ).
ჯანდაბას, ქალებთან თუ არ მიმართლებს, მაგრამ ამ ბოლო ორ თვეში ისეთი რამ შემემთხვა, რაც ყოველგვარ, მე ვიტყოდი სამყაროს საზღვრებსაც კი სცილდება – იმდენი მოვახერხე, რომ წაკითხული წიგნებიდან სამი მათგანი არ მომეწონა! გთავაზობთ უიღბლო სამეულს.
რომანი – მუხრუჭი
სამეულს სათავეში უდგას ცნობილი და სახელმოხვეჭილი ინგლისელი მწერლის, იან მაქიუენის (Ian McEwan) რომანი “ამსტერდამი”. წიგნის მთავარი გმირები, მეგობრები არიან. ერთი გაზეთის რედაქტორია, მეორე კომპოზიტორი. წიგნის შერჩევისას გადამწყვეტი როლი ანოტაციაში გაჟღერებულმა ევთანაზიის თემამ იქონია. მეგობრები მოილაპარაკებენ რომ თუ ერთ–ერთ მათგანს პრობლემა შეექმნებოდა ჯანმრთელობასთან დაკავშირებით, მეორე ვალდებული იყო დახმარებოდა პირველს, ანუ მარტივად რომ ვთქვა, მოეკლა. ამას იმასაც თუ დავუმატებთ, რომ რომანს1998 წელს ბუკერის პრემია აქვს მინიჭებული, ხოლო მის რუსულ ენაზე მთარგმნელს (რუსულად წავიკითხე) ასევე ჯილდო მიღებული თარგმანისთვის, წესით და რიგით წიგნს იმედები არ უნდა გაეცრუებინა ჩემთვის, მაგრამ გამიცრუა და ეგაა. მწერალი მხატვრული სიტყვის ოსტატადაა მიჩნეული, მე კი ყველაზე მეტად ეგ არ მომეწონა. შეიძლება ეს იმის ბრალიცაა რომ ჩემი რუსულის ცოდნა მოწოდების სიმაღლეზო ვერაა. რუსული ენის ცოდნის დონე ჯომოლუნგმას მწვერვალს, ხოლო ჩემი თავი ალპინისტს რომ შევადარო ახლა სადღაც ოთხი ათასი მეტრის სიმაღლეზე ვარ დაბანაკებული. ნახევრად ხუმრობით რომ ვთქვა, წიგნში ძალიან ბევრი მძიმეა, რაც კითხვის დროს გამუდმებით მამუხრუჭებდა.
კურდღელი ჩამოყრილი ყურებით
მეორე ადგილზე გავიდა ფრანგი მწერალი ტონინო ბენეკვისტა, (Tonino Benacquista) რომანით “კურდღელზე ნადირობა”. ტონინო სანამ სამწერლობო კარიერას დაიწყებდა, მანამდე საერთაშორისო ექსპრესის, პარიზი–რომი, ვაგონის გამცილებელად მუშაობდა. მისი წიგნის გმირიც გამცილებელია და მთელი მოქმედება მატარებელში ხდება. რატომღაც მიყვარს მატარებელი, და თან ასეთ კამერულ სივრცეში განვითარებული მოქმედებაც საინტერესოდ მივიჩნიე. ასევე მაინტერესებდა პროფესიით გამცილებლის ფსიქოლოგიური შტრიხები – გამცილებლად მომუშავე ადამიანზე უკეთ ეს ვინ უნდა იცოდეს. თავიდან თითქოს იყო კიდეც რამდენიმე საინტერესო დეტალი, ის კი არა ფილოსოფიური შეგონებებიც ამოვიკითხე: “არსებობს მხოლოდ ორი რამ, რისთვისაც ღირს ყურადღების დათმობა: წამი და მოთმინება. უნდა შეგეძლოს იცხოვრო ერთითაც და მეორითაც”. ან დაახლოებით რაღაც ასეთი, რომ ახალგაზრდა კაცის თავში ქვიშის საათი არ უდგას და ამიტომ ის უაზროდ ხარჯავს დროს. ფრაზა წამზე და მოთმინებაზე ყველაზე მეტად მომეწონა წიგნიდან. ძირითადად კი ყურებჩამოყრილი ვკითხულობდი.
ჩანაცვლება
ადამიანის ჩანაცვლება, რაღაც მსგავსი ალფრედ ჰიჩკოკის ფილმიდან “თავბრუსხვევა” მახსოვს. მესამე ადგილზე გასული წიგნი ყველაზე ნაკლებად არ მომეწონა, ეს არის “საუკუნის რომანი”. ავტორი პოლონელი მწერალი ქალბატონი იოანა ხმელევსკაიაა. (Joanna Chmielewska) ნაწარმოები ირონიული დეტექტივის ჟანრს განეკუთვნება. ბევრი წიგნი არ მახსენდება ისეთი, რომელიც წაკითხული მაქვს და სადაც მთავარი პერსონაჟი ქალი გახლავთ, ამიტომ წიგნის წაკითხვის მთავარი მოტივი ეს იყო. თან კითხვისას სიცილის მოლოდინიც მქონდა. სიუჟეტზე არაფერს ვიტყვი, ისედაც გამიგრძელდა სიტყვა, ერთს იმას ავღნიშნავ რომ ქალს სხვა ქალბატონის ჩანაცლებას შესთავაზებენ სოლიდური ანაზღაურების სანაცვლოდ, ქალი დათანხმდება და… პრინციპში კარგი იქნებოდა წიგნი ზედმეტად გაწელილი რომ არ ყოფილიყო, სადღაც ორასი გვერდით დიდი, მეტით არა.
მგონი, ორ თვეში სამი ნაკლებად საინტერესო წიგნის წაკითხვა ბევრია. სულ რომ კიბეებიდან დავგორდე ქალთან ერთად, წიგნის არჩევისას უფრო მეტი მოხერხებულობა უნდა გამოვიჩინო. კარგია “კინდლი” რომ მაქვს და ფაქტიურად ნებისმიერ წიგნამდე მიმიწვდება ხელი, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვამბობ, არჩევანის დახვეწაზე დაფიქრება მმართებს.
ექსპერიმენტი 